Als je een beetje het nieuws de afgelopen weken hebt gevolgd, dan weet je ook dat er een heftige discussie is over politiegeweld. In Amerika, maar ook in Nederland. Daar komen nog andere factoren bij zoals dat de wereld eventjes niet meer zichzelf is en veel mensen een korter lontje hebben. In Rotterdam zijn een aantal parken per direct 's avonds en 's nachts op slot gezet, vanwege drukte en ongeregeldheden. Waaronder het Roel Langerakpark. En in dit park zijn op 30 mei deze beelden gemaakt van de arrestatie van een vrouw. Deze beelden gaan op dit moment rond op social media plus het verhaal wat er volgens deze vrouwen is gebeurd in het park. Let op, dit is waarschijnlijk een kant van het verhaal en elk verhaal heeft twee kanten. Het is bijna ongelofelijk dat de politie van het aanspreken van de vrouwen plotseling overgaat tot een dergelijke arrestatie.
Vrouw vertelt verhaal over de arrestatie
Bijschrift dat bij de video's rondgaat
Zaterdag 30 mei 2020 kwam ik rond 3 uur s' middags samen met mijn zusje en nichten aan in het Roel Langerakpark in Rotterdam om te picknicken.
Wij moesten plassen en hebben een openbaar toilet bezocht. De eerste keer naar de wc ging alles goed. Een enige tijd later moesten wij weer naar het toilet. 2 van ons zijn bij het kleed blijven zitten en de rest liep met vochtige toiletdoekjes in ons hand naar de wc. Er liep een groep meiden met dezelfde huidskleur achter ons.
Met het toilet al in zicht worden wij staande gehouden door 2 agenten op een fiets, dit waren een mannelijke en een vrouwelijke agent met witte huidskleur. De vrouwelijke agent sprak in mijn opzicht op een agressieve toon. Haar woorden waren : “ Wat doen jullie hier? Jullie zien er verdacht uit.” Nadat mijn zusje netjes gevraagd heeft wat de reden hiervoor was, antwoordde zij : “ Wij hebben gehoord dat er een vechtpartij komt en jullie lopen hier zonder spullen.” Wij hebben de agent gezegd dat wij hier niks van wisten en hier zijn gekomen om te picknicken. Wij hebben haar gevraagd of zij mee wilde lopen naar onze plek, zodat zij dit met eigen ogen kon zien. Hierop antwoordde zij: “Als je je bijdehante opmerkingen niet voor je kan houden, worden jullie het park uitgezet.” We gaven aan alleen naar het toilet te gaan en om verdere escalatie te voorkomen zijn wij doorgelopen.
Mijn nicht en ik worden nog een keer staande gehouden door de vrouwelijke agent en mijn zusje achter ons door de mannelijke agent. Mijn nicht en ik worden eenmaal gevorderd om het park te verlaten. Hierna liepen wij terug om onze spullen in te pakken en het park te verlaten.
Onderweg terug zie ik de mannelijke agent mijn zusje duwen met een wapenstok. Ik word gestopt door een derde agent die mij blokt met de fiets, waardoor ik niet verder kon lopen. Ik schreeuwde dat hij mijn zusje met rust moest laten. De agent gaf mij hierna een harde duw met zijn fiets, waarna verschillende agenten mij meerdere malen begonnen te slaan met hun wapenstok. Mijn nicht wordt meerdere malen op de grond geduwd en geschopt. Vanaf dit moment is het volledig geëscaleerd.
Na een aantal rake klappen verdedig ik mij zelf en wordt ik door 3 agenten tegen de grond gewerkt terwijl ik duidelijk meewerk en luister naar de aanwijzigingen van de politie. Even voor de duidelijkheid ben ik een 23 jarige vrouw van 1,70m lang en 60 kilo. 3 agenten van dit formaat was niet nodig geweest. Ondertussen worden mijn zusje en nichten nog steeds hard handig aangepakt door de politie.
Geboeid werd ik naar het politiebusje gebracht en uit het zicht in een ander politiebusje gesleurd. Meteen werd er naar mijn keel gegrepen.
Een andere agent komt erbij en zet zijn hand ook op mijn keel. Hij duwt met zijn andere hand mijn gezicht tegen het raam. Na ongeveer een minuut wordt ik losgelaten en vertrekken wij naar het bureau. Onderweg wordt ik gefilmd door een van de agenten.
Terwijl mijn zusje en nichten onze spullen aan het inpakken waren, is er een groep van rond de 20 agenten naar hen toe gelopen om ze zo snel mogelijk het park uit de krijgen. Dit ging gepaard met racistisch getinte opmerkingen zoals opkankeren aap, en nogmaals grof geweld.
Op het bureau aangekomen heb ik direct gevraagd om een advocaat, en die heb ik pas de volgende ochtend mogen spreken.
In de cel heb ik gevraagd om foto'ss te maken van mijn verwondingen maar dit werd indirect geweigerd. Na 21 uur vast gezeten te hebben werd ik uiteindelijk vrij gelaten.
Vol onbegrip en totaal in schok vraag ik mij af hoe dit heeft kunnen gebeuren. Maakt lopen naar de wc ons dan zo verdacht? Via.
Plaats reactie
0 reacties
Laad meer reacties Bekijk alle reacties