Als je de filmpjes bekijkt van parkour-atleten of freerunners, dan lijkt het allemaal zo simpel. Je hebt een doel voor ogen, en dan doe je dat even terwijl je maat het vastlegt. In de praktijk is dat vaak toch net even anders. Eerst zijn de deelnemers van dit soort sporten best lang bezig met de vraag of het wel haalbaar is, of de objecten wel geschikt zijn voor een sprong en wat de overlevingskansen zijn als het toch misgaat. Allemaal essentiële onderdelen dus.
Doe je dat niet, dan kun je voor vervelende verrassingen komen te staan. Neem de jongen uit de volgende beelden. Er zijn vast voorbereidingen getroffen, maar als het dan toch misgaat, dan ook gelijk pijnlijk. Dat wordt op een kussentje zitten de komende twee weken en even geen "butt stuff" mocht hij daar van houden.
Plaats reactie
0 reacties